NASZ PATRON

Wielka wojna z Krzyżakami

   W 1409 wybuchła wielka wojna z zakonem krzyżackim; zwycięstwo Władysława Jagiełły pod Grunwaldem 15 VII 1410 osłabiło siły i prestiż Zakonu, a pokój toruński 1411 znacznie podniósł międzynarodową pozycję polskiego króla. W 1411 król umocnił swe stosunki z wojewodami mołdawskim i wołoskim, wszczął rozmowy z Republiką Wenecką i Austrią, a 1412 w Lubowli zawarł pokój i przymierze z Zygmuntem Luksemburskim, które rozbijało jego sojusz z Zakonem i wyprowadzało Polskę z politycznej izolacji. W 1412 przekazał spór z Krzyżakami pod sąd polubowny Zygmunta; ostateczny wyrok nie został wydany i 1414 Władysław rozpoczął wojnę, którą przerwał rozejm pod Brodnicą; spór z Zakonem król przekazał pod obrady soboru w Konstancji. Sukcesem Władysława było zawarcie 2 X 1413 unii w Horodle i dalsze umocnienie związku Polski i Litwy oraz chrzest Żmudzi i ufundowanie 1417 biskupstwa w Miednikach. Ponieważ sobór nie rozstrzygnął sporu z Zakonem, Władysław Jagiełło zgodził się na sąd polubowny Zygmunta Luksemburskiego; wydany przez niego 1420 we Wrocławiu wyrok był niekorzystny dla Polski i Litwy, więc Władysław odwołał się do papieża, a 1421 zawarł przymierze z margrabim brandenburskim, dotychczas sojusznikiem Zygmunta. Korzystając z konfliktu Zygmunta z husytami Władysław wmieszał się w sprawy Czech - wprawdzie nie przyjął ofiarowanej mu w 1421 przez husytów czeskiej korony, ale przyjął ją Witold, a wojska polskie wspomagały w wyprawie do Czech namiestnika Witolda, Zygmunta Korybutowicza. W VI 1422 rozpoczął nową wojnę z Krzyżakami, zakończoną pokojem melneńskim 1422. W traktacie kieżmarskim 1423 Władysław zobowiązał się nie pomagać husytom, co umocnił skierowanym przeciwko nim edyktem wieluńskim 1424. W konflikcie z Zakonem Władysław Jagiełło kilkakrotnie zawierał przymierza z książętami szczecińskimi, wołogoskimi, słupskimi, a także z Danią. Załagodził też konflikty z książętami mazowieckimi, a 1426 umocnił zależność Mazowsza od Polski.