BADAMY PRZEPUSZCZALNOŚĆ SKAŁ
Naszym kolejnym problemem badawczym stała się przepuszczalność skał. Postanowiliśmy sprawdzić to oczywiście w sposób doświadczalny. Umieściliśmy więc kolejno w pojemnikach wypełnionych wodą różnorodne skały. Znalazły się wśród nich: wapienie, granity, gnejsy, pumeksy, piaskowce, tufy wulkaniczne, bazalty, zlepieńce, gipsy, gabra, sjenity, węgiel, obsydian, kreda. Po ich zanurzeniu rozpoczęliśmy wnikliwą obserwację. Szybko okazało się, iż część z nich wyraźnie bąbelkuje. Dzieje się tak, gdyż przestrzenie pomiędzy minerałami budującymi skały zwykle wypełnione są powietrzem atmosferycznym. Kiedy zatopiliśmy okazy skał przestrzenie te wypełniła woda wypierając powietrze bąbelkami ku górze pojemników.
Doszliśmy do wniosku, że skały mają bardzo różną przepuszczalność. Po opadzie deszczu niektóre z nich przechwytują sporo wody. Są to na przykład: piasek, żwir, less, glina, zlepieńce, piaskowce. W skały natomiast takie jak: granit, gnejs, bazalt czy obsydian (jeśli nie są popękane szczelinami) woda praktycznie nie wsiąka zostając na powierzchni ziemi.
prowadzący - Magdalena Mizerka
